Köylü Milletin Efendisidir...
รคlเ๓ кคгค๓คภ  
  O.o°• αηα ѕαуƒα •°o.O
  ιℓєтιşιм
  zιуαяєтçι ∂єƒтєяι
  σяgαηιк тαяıм∂α кυℓℓαηıℓαη ιℓαçℓαя
  ƒıη∂ıк
  ¢єνιz
  ριкαη ¢єνιzι
  вα∂єм
  αηтєρ ƒıѕтığı
  кєѕтαηє
  ιη¢ιя
  ∂υт
  єℓмα
  вσ∂υя єℓмα
  αямυт
  αуνα
  єяιк
  кιяαz
  νιşηє
  кαуıѕı
  şєƒтαℓι
  αℓıç
  кızıℓ¢ıк
  мυşмυℓα
  ηαя
  üzüм
  кινι
  ѕαвιяуα кινιѕι
  кυşвυяηυ
  вöğüятℓєη
  αнυ∂υ∂υ
  тяαвzση нυямαѕı
  çιℓєк
  ѕαтѕυмα мαη∂αℓιηα
  кαяαуємιş
  кαумαк αğα¢ı
  zєутιη
  уєηι∂üηуα
  çαу
  тυяυηçgιℓℓєя
  ρєριησ
  мυz
  нυямα
  ραραуα
  ανσкα∂σ
ѕαℓιм кαяαмαη - ѕαмѕυη
şєƒтαℓι

 

ŞEFTALİ YETİŞTİRİCİLİĞİ

Ülkemizde birçok yörede şeftali

yetiştiriciliği yapılmakla birlikte Marmara

Bölgesi başta gelir. Şeftali türü içersinde

üç varyete vardır. Tüylü, tüysüz ve

Domates şeftalisi.

EKOLOJİK İSTEKLERİ

İklim : Şeftali değişik iklim

şartlarına uyabilen meyve türüdür.

Yetiştiriciliğini sınırlayan faktörlerin

başında düşük kış sıcaklıkları, çeşidin

soğuklama ihtiyacı, ilkbahar geç donları ve

şük yaz sıcaklığı gelir. Kış sıcaklığının –

18,-20 °C’ ye düşğü yerlerde gözler ve

sürgünler, -25 °C’ ye düşğünde ağaçlar

donabilir.

Şeftalinin kış soğuklama istekleri

250-1250 saat arasında değişmektedir.

Kış soğuklama ihtiyaçlarını

tamamlayamadıklarında ağaçlar çiçek

tomurcuklarını ve çiçeklerini silkeler,

İlkbaharda çiçeklenme geç ve düzensiz

olur. Çiçekler açıldıktan sonra, meydana

gelen ilkbahar geç donlarından çok zarar

görürler. Yaz sıcaklığının düşük olduğu

bölgelerde meyve olgunlaşması gecikir,

kalite düşer.

Toprak : Şeftali süzek, kumlu,

killi, tınlı, milli, çakıllı ve çabuk ısınan

alüvyal toprakları sever. Toprak PH’ sının

6-7 arasında olması gerekir. Kumlu

topraklarda fazla sulama ve iyi gübreleme

ile şeftali yetiştirilebilir. Ağır nemli ve

killi olan soğuk topraklarda şeftali

sürgünleri pişkinleşemediğinden kış

soğuklarından zarar görerek zamklaşmaya

başlar.

ANAÇLAR

1- Şeftali Anaçları : Kültür

çeşitleri ile iyi uyuşur. Kaliteli ve bol ürün

verirler. Zorunluluk olmadıkça diğer

anaçlar kullanılmamalıdır. Yapılan

çalışmalar neticesinde nematoda dayanıklı

Nemaguard anacı bulunmuştur.

2- Erik Anaçları : Ağır ve taban

suyu yüksek bölgelerde şeftaliye anaç

olarak kullanılır. Fransa da bulunan

St.Fluen GF 655-2 ve Dames 1969 erik

klon anaçları şeftalilere anaç olarak

kullanılmakta ve kirece kısmen dayanıklılık

göstermektedir. St.Fulien Hybri de N-1 ve

N-2 tohum anaçları kullanılmaktadır.

3- Badem Anaçları : Kireçli

topraklarda şeftaliye anaç olarak

kullanılır. Ağaçlar küçük ve kısa ömürlü

olurlar. Anaçla kalem arasında uyuşma

genellikle iyi değildir. Fransa’da bulunan

Amendies Pecher GF 557 ve 677 klon

anaçları % 12’ nin üzerinde kireçli

topraklarda iyi netice vermiştir.

4- Kayısı Anaçları : Kurak

bölgelerde, nematoda dayanıklı olması

nedeniyle anaç olarak kullanılır. Fransa’da

Abricatier A 843 tohum anacı olarak

kullanılmaktadır.

5- Bodur Anaçlar : Şeftalilerde

Prunus tomentosa (Erik türü) bodur anaç

olarak kullanıl-maktadır. Ara anaç olarak

Prunus subaordata kullanılırsa bodurluk

artmaktadır. Ayrıca Siberian C şeftali

bodur anacı da sık dikim için

kullanılmaktadır. Bu ağacın taç hacmini

yaklaşık %20 azaltmaktadır.

Ülkemizde bu anaçlar henüz

araştırma safhasındadır. Üreticilerimiz

tarafından zayıf anaçlar kullanılarak sık

dikimle bahçe tesisine henüz

başlanmamıştır.

DÖLLENME BİYOLOJİSİ

Şeftali çeşitlerinin çoğu autogam ve

diploit olduğundan kendine verimlidir.

Sadece J.H Hale çiçek tozu morfolojik

kısırlığı bulunan çeşitler dölleyici bir

çeşide ihtiyaç gösterirler.

BAHÇE TESİSİ

Şeftali bahçeleri genellikle 1 yaşlı

fidanlarla kurulur. Şeftali ağacı erken

meyveye yattığı ve toprağı uzun yıllar işgal

ettiği için dikimden önce derin bir toprak

işlemesi yapılarak toprağın alt üst edilmesi

gerekir.

Derin sürümden sonra bahçenin

tesviyesi yapılır. Dikimden önce bahçe yeri

normal derinlikte sürülür düzeltilir ve

otları toplanır.

Bahçe tesisinde ağaçlara verilecek

mesafe anaca ve toprak şartlarına göre

değişmekle beraber ortalama olarak 5 X 5

m veya 6 X 6 metredir. Fidan dikimi

yaprak dökümünden gözlerin uyanmasına

kadar geçen zaman içinde yapılır.

YILLIK BAKIM İŞLEMLERİ

TOPRAK İŞLEME

Şeftali bahçelerinde yabani otları yok

etmek, toprakta su kaybını önlemek, toprağın

havalanmasını ve kök faaliyetlerini artırmak,

mikroorganizmaların çalışmalarını kolaylaştırarak

köklerin besin maddelerinden iyi

faydalanmalarını sağlamak için yapılır. Toprak

işlemesi sonbaharda derin olmak üzere pullukla

sürme şeklinde olur. Bu toprak işleme

sırasında, fosforlu ve potaslı gübrelerde

verilir. İlkbahar ve yaz aylarında ise diskaro

ve çapayla toprak otlandıkça, sulamalardan

sonra, 8-10 cm derinliğinde sathi toprak

işleme yapılır.

GÜBRELEME

Şeftali ağaçları çabuk büyür, çok

verimli olup iyi havalanan orta karakterdeki

topraklarda yetiştirilirler. Orta yapıdaki

topraklarda ise besin maddelerinin yıkanması

ve şiddetli mikroorganizma faaliyeti

sonucunda, besin maddesi kaybı nispeten fazla

olur. Bu sebeplerle, şeftali bahçelerinin iyi

gübrelenmesi gerekir. Aksi halde, ağaçlarda

kısa bir süre sonra sürgün gelişmesi yavaşlar,

verim azalır. İyi bir gübreleme ahır gübresi ve

yeşil gübreye ilaveten ticari gübrelerin

verilmesi ile olur. Üç yılda bir sonbaharda 2-3

ton/da hesabıyla ahır gübresi veya her yıl

yeşil gübre verilerek, toprağın organik

maddesi arttırılmalıdır. Ahır gübresine

ilaveten azot, fosfor ve potasyumlu destek

gübreleme yapılır. Ticari gübreleri verirken

fosforlu gübrenin tamamı ile azotlu gübrenin

yarısı Şubat–Mart aylarında verilmelidir.

Fosforlu ve potasyumlu gübreler ağaç tacının

iz düşümüne daire şeklinde açılan 15-20 cm

genişlik ve derinlikteki hendek içersine

serpilerek toprakla örtülür. Azotlu gübre ise

yine, ağaç tacı izdüşümüne daire şeklinde

serpilip tırmıkla karıştırılır. Azotlu gübrenin

diğer yarısı Mayıs-Haziran aylarında verilir.

Verim çağındaki bahçede ağaç başına verilecek

gübre miktarı 1-2 kg süperfosfattır.

SEYRETME

Meyve çekirdeğinin sertleşmeye

başlamasından hemen önce veya bu sıra yapılır.

Bu devrede normal dökümler geçmiş ve

meyveler kolaylıkla seçilecek bir iriliğe

ulaşmıştır. Seyrelme her 15-20 santimde bir

meyve kalacak şekilde yapılmalıdır. Bir

bahçede seyreltme yapılırken ilk olarak

erkenci çeşitlerle işe başlamalı, olgunluk

sırasına göre devam edilmelidir. İri çeşitlerde

fazlaca seyreltme yapılmalıdır. Kimyasal

maddelerle ve hormonlarla meyve

seyreltmenin sakıncaları olduğundan tavsiye

edilmemektedir.

SULAMA

Şeftali, çekirdekli meyveler arasında

en fazla su isteyen bir ağaçtır. Şeftali ve

ağaçlarında ilkbaharda iyi bir sürgün ve yaprak

teşekkülünü sağlamak, meyve dökümlerini

önlemek, meyvelerin normal iriliklerini ve

ertesi yıl için yeterli ölçüde çiçek tomurcuğu

teşekkülünü sağlamak için, vejetasyon

periyodunun başından sonuna kadar toprakta

ihtiyacı karşılayacak ölçüde suyun bulunması

gerekir. Toprakta hiçbir zaman solma

noktasının altına düşmemesi gereken su,

yağışlarla veya bunun yetersiz olduğu

durumlarda sulama ile sağlanır. Buna göre

sulama süresi ( İlkbahar-Sonbahar arası

periyot ) sulama sayısı yani sulama aralığı; hava

sıcaklığına, yağış durumuna, toprağın fiziksel

yapısına ve taban suyuna göre değişecektir.

Kışları ılık ve kurak bölgelerde

İlkbaharda bile sulamaya ihtiyaç duyulabilir.

Çekirdeğin sertleşmeye başladığı devreden

meyvelerin toplanmasına kadar sulamalar

tekrarlanır. Sıcak yerlerde ve kumlu

topraklarda sulama haftada bir kere

tekrarlandığı halde, tınlı, humusca zengin

topraklarda üç haftada bir sulama yeterli

olabilir.

Hasattan bir hafta on gün önce yapılan

sulamalar, meyvelerde irileşme-ye yardım eder

Bu durum geççi çeşitlerde daha çok önem

kazanır. Hasattan sonra ağaçlarda meyve

bulunmadığına göre artık sulama zorunluluğu

kalmadığışünülmelidir. Bundan sonra çiçek

tomurcukları teşekküle devam eder ayrıca

ertesi yıl ilkbaharda kullanılacak ve kışın

ağaçlara dayanıklılık temin edecek olan depo

maddelerinin teşekkülü ve yığılması bu

periyotta olur, yaprak dökümüne kadar sürer.

Buna göre su ihtiyacı da devam edecektir.

Sulamada dikkat edilecek noktalardan

biriside az su ile sık sık, sulama değil, toprağın

derinliklerine kadar ulaşan bolsu ile sulama

yapmaktır. Böylece köklerin normal olarak

büyümeleri ve fonksiyonlarını iyi bir şekilde

yapmaları sağlanır. Çok faydalı kültürel

tedbirler olmasına rağmen sulamada aşırıya

gidilmemelidir.

BUDAMA

Şeftali ağaçları diğer meyve ağaçlarına

göre daha fazla budama ister. Sebebi

meyvelerin bir yaşlı dalların üzerinde teşekkül

etmesi ve normal bir ürün alınabilmesi için bu

tür sürgünlerin yeterli ölçüde sağlanma

zorunluluğudur. Öte yandan şeftali bir çok

meyve ağaçlarına göre daha çabuk kuvvetten

şer. Zaman zaman yapılacak kısa budamalar

ve iyi gübreleme ile ağacı gençleştirmek ve

mahsul devresini uzatmak mümkün olur.

Böylece budama bir yandan verimliliği öte

yandan ağacın uzun ömürlü olmasını sağlar.

Şeftalide genel olarak birisi şekil ve ötekisi de

meyve budaması olmak üzere iki türlü budama

yapılır. Budama mevsimi olarak kış ve yaz

budaması olarak ikiye ayrılır.

Yaz budaması kış budamasını devamıdır.

Şeftali ağacı bölgeye uygun olarak goble veya

değişik doruk dallı olarak taçlandırılır.

Mahsul budaması yapılırken ağaçlarda

vejetatif gelişme ve meyve tutumu arasındaki

başlangıç yıllarında dengenin kurulmasına,

sonraki yıllarda bunun korunmasına çaba

gösterilmelidir. Budama ağaçta uygun bir

budama ve iyi bir meyve seyrelmesi ile olur.

Ağaç verim çağına gelince sürgünden geri

kalmaması için yeterli ölçüde dal ve meyve

seyreltmesi yapılmalıdır.

Tam mahsul çağında ise sürgün

gelişmesi teşvik edilmelidir. Verim çağındaki

şeftali ağaçlarının her yıl budanması gerekir.

Aksi halde ağaç yana ve yukarı doğru çabuk ve

kuvvetli gelişir.

 
  รคlเ๓ кคгค๓คภ  
Bugün 3 ziyaretçi (9 klik) kişi burdaydı!
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol