PİKAN CEVİZİ YETİŞTİRİCİLİĞİ
Pikan Dünyada üretimi belirli ve artan bir gelişim süreci içinde bulunmaktadır. Bu artışta özellikle soğuklama ihtiyacı sağlanamayan ve dolayısıyla ceviz yetiştiriciliği yapılamayan sıcak bölgeler için en elverişli ceviz türü olması rol oynamıştır. Nitekim, ceviz ve pikan kuzey Afrika ülkelerinde en çok aranan ve en pahalı kabuklu meyvedir.
Pikan yetiştiriciliğini sınırlayan en önemli ekolojik etmen ilkbahar geç donları ile sonbaharın erken donları arasında kalan ve vejetasyon süresi olarak isimlendirilen dönemin uzunluğudur. Güvenceli bir pikan yetiştiriciliği için ise bu sürenin en az 210 gün olması istenir (Tuzcu, 1998). Pikanlarda minimum gelişme köklerde +4,4 oC’de başlamakta ve +40 oC’ye ulaşmasıyla da pratik olarak durmaktadır.
Pikan yetiştiriciliği yapılacak yerlerde gece-gündüz sıcaklık farkının çok fazla olmaması gerekir. Cevizlerin büyüme ve olgunlaşma döneminde en uygun gündüz sıcaklığı ortalama +32 oC, gece sıcaklığı ise +21 oC olmalıdır. Diğer taraftan, Haziran, Temmuz, Ağustos aylarının sıcaklık ortalamasının +27 oC olması istenir. Bahar aylarında (Nisan-Mayıs) ise ortalama sıcaklık +16 oC olmalıdır. Pikan yetiştiriciliği yapılan bir bölgede +10 oC’nin üzerindeki sıcaklık toplamının 5000 saatin altına düşmemesi istenir. Pikan kışın yaprağını döken bir meyve türüdür. Ekonomik anlamda meyve verebilmesi için kısa sayılabilecek soğuk etkisine gereksinimi vardır. Soğuklama süresi çeşitlere göre değişmekle birlikte genel olarak bu değer +7,2 oC’nin altında hesaplanan 400-750 saat arasındadır.
En iyi köklenme 21 oC’de olmakta ve 27 oC’de kök gelişimi artmaktadır. 38 oC’nin üzerinde de giderek azalma gösterir. Çimlenme sıcaklığında en iyi 23-29 oC’ler arasındadır (Tuzcu, 1998). En soğuk üç ayın (Aralık-Ocak-Şubat) ortalamasının 10 oC olması gereklidir. Kültür çeşitleri -6 oC’de’den soğuk yerlerde yetiştirilmemelidir (Tuzcu, 1998). Pikan ağacının odunu gevrek bir yapıya sahip olduğu için çok kuvvetli rüzgar olan bahçelerde mutlaka rüzgarlardan korunmalıdır. Pikan cevizi bütün bu sıcaklık istekleri nedeniyle Anadolu cevizinin yetiştirilemediği bölgelere alternatif olması nedeniyle de önemli bir meyve türüdür (Faraçlar, 1984).
Pikan 7-10 m derinliğe kadar inebilen güçlü bir kök sistemi oluşturabilir. Bu nedenle, toprak derinliğinin az olduğu yerlerde yetiştirilmemeli ve yetiştiriciliği yapılan yerlerde etkili kök derinliği genelde 80-100 cm’de olduğu için toprağın en az 2 m’ye kadar olması ve geçirimsiz katman içermemesi istenir. Toprak pH’sı 6.5-7 arasında olmalıdır. Toprakta özellikle alkalilik ve tuzluluk sorunu bulunmamalıdır. Toprağın drenajı iyi, organik madde içeriği ve su tutma kapasitesi yüksek olmalıdır. Ancak, fakir, hafif ağır ve diğer meyve türleri için elverişli olmayan toprakların en iyi değerlendirilebileceği bir türdür
